سینه زنیهای قبل از تو سوء تفاهم بود...
در حادثه کربلا با سه نمونه شخصیت روبرو میشویم !
+ اول: حسین (ع)
حاضر نیست تسلیمِ حرفِ زور شود
تا آخر میایستد
خودش و فرزندانش شهید میشوند
هزینه انتخابش را میدهد
و به چیزی که نمیخواهد تن نمیدهد
از آب میگذرد، از آبرو نه
+ دوم: یزید
همه را تسلیم میخواهد
مخالف را تحمل نمیکند
سرِ حرفش میایستد
نوه پیغمبر را سر میٔبرد
بی آبرویی را به جان میخرد
تا به چیزی که میخواهد برسد
+ سوم: عمرِ سعد
به روایتِ تاریخ تا روز ٨ محرّم در تردید است.
هم خدا را میخواهد هم خرما
هم دنیا را میخواهد هم آخرت
هم میخواهد حسین (ع)را راضی کند هم یزید را
هم اماراتِ ری را میخواهد، هم احترامِ مردم را
نه حاضر است از قدرت بگذرد، نه از خوشنامی
هم آب میخواهد هم آبرو
دستِ آخر اما عمرِ سعد تنها کسی است
که به هیچکدام از چیزهایی که میخواهد نمیرسد، نه سهمی از قدرت میبرد نه از خوشنامی
+ ما آدمهایِ معمولی راستش نه جرات و ارادهِ حسین (ع) شدن را داریم، نه قدرت و ابزارِ یزید شدن را اما در درونِ همه ما یک عمرِ سعد هست، من بیش از همه از عمر سعد شدن میترسم . . . !
روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک
کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».
برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم
تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه
ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و
نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و
خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات
در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب
«باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها
در کنار هم، ما را با سواد کرد.
رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.
همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات
ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد
رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و
تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه
های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را
ایفا می کند.
حسین جان؟؟
درست گفته اند که
اصلا حسین جنس غمش فرق می کنددددد
دلم برای تو تنگ است.. ولی چگونه نامه ببندم به پای کفتری که ندارم..
مرا بطلب آقای من
نفس کشیدن در فضای تو رویای من است... نفس کشیدن در حریم امن تو...
بطلب مرا آقااااا
آقا؟؟ آقا را از هر طرف که بخوانیمش باز هم آقاست ..
این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.
همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.